Rechter: huurder moet vergoeding betalen voor zonnepanelen en warmtepomp

Saillant detail: de uitspraak van de rechtbank Midden-Nederland dateert al van oktober 2020, maar is pas deze maand openbaar gemaakt.

55 euro per maand
De huurder woont sinds september 2014 in een woning van woningcorporatie Heuvelrug Wonen. Naast het standaardhuurcontract heeft de bewoner een aparte huurovereenkomst afgesloten waarin vastgelegd is dat hij maandelijks enkele tientallen euro’s moet betalen – tot juni 2018 70 euro per maand en sindsdien 55 euro per maand – voor de aanwezige zonnepaneleninstallatie en warmtepomp.

Kale huurprijs
De huurder heeft de rechtbank gevraagd om de woningcorporatie het voor de zonnepanelen en warmtepomp ontvangen huurbedrag inclusief rente terug te laten betalen. De huurder stelt dat Heuvelrug Wonen hem volgens het beleid van de Huurcommissie via de servicekosten geen vergoeding in rekening mag brengen voor de zonnepanelen en de warmtepomp.

Deze kosten moeten volgens de huurder namelijk in de kale huurprijs opgenomen worden, omdat de zonnepanelen onroerende zaken zijn die onlosmakelijk met de huurwoning zijn verbonden. Er zou volgens de huurder sprake zijn van een ‘onrechtmatige daad’ volgens artikel 6:162 van het Burgerlijk Wetboek.

Andere gedachte
De kantonrechter heeft echter een andere gedachte over de kwestie. Los van het feit dat de huurder onvoldoende heeft gemotiveerd waarom er sprake is van een onrechtmatige daad, is volgens de rechter met name de vraag van belang of de constructie met een aparte huurovereenkomst voor de zonnepanelen en de warmtepomp door de beugel kan.

In het door de huurder aangehaalde beleid van de huurcommissie staat dat roerende zaken – waaronder roerende zonnepanelen – mogen worden doorberekend via de servicekosten. De rechtbank stelt vast dat de huurder en verhuurder een ruime mate van contractvrijheid hebben bij het maken van afspraken over de huurprijs en de servicekosten. Van die contractvrijheid hebben de huurder en de woningcorporatie in zijn ogen gebruikgemaakt en de huurder is daarmee zelf akkoord gegaan.

Liberalisatiegrens
De rechter verwijst daarbovenop naar het feit dat de huurder de huurcommissie niet heeft gevraagd om het huurcontract te toetsen en eventueel een juiste huurprijs vast te stellen. De huurder vordert simpelweg alles terug wat hij in de loop der jaren voor de duurzame energie-installatie heeft betaald.

Ook gaat de rechtbank mee in de denkwijze van de woningcorporatie dat de gekozen huurconstructie in het belang is van sociale huurders. Op grond van het puntensysteem had de huurwoning namelijk in de markt gezet kunnen worden voor een huurprijs boven de liberalisatiegrens, uitgaande van een woning zonder verwarming. De woning is door de woningcorporatie echter doelbewust onder de liberalisatiegrens aangeboden om ervoor te zorgen dat de bewoner huurtoeslag kan krijgen.

De rechtbank stelt de huurder dan ook in het ongelijk en veroordeelt hem tot het betalen van de 600 euro proceskosten van de woningcorporatie.