Solhyd klaar voor de markt met zonnepaneel dat waterstof maakt

Wanneer werd Solhyd opgericht?
‘We startten het onderzoek dat ten grondslag ligt aan onze technologie al in 2012 met het idee om direct waterstof te produceren met zonnepanelen. Medeoprichter Tom Bosserez en ik doctoreerden op dit onderwerp. Sinds vorig jaar opereren we volledig zelfstandig als spin-off van KU Leuven.’

Hoe werkt jullie product?
‘We wekken stroom op met een zonnepaneel. Dat is niet bijzonder, het is gewoon op de markt verkrijgbaar. Daaronder zit een buis, de zogenaamde core, waar lucht doorheen stroomt. Het water dat daarin zit, wordt opgevangen in een absorberend materiaal. Dat wordt gesplitst in waterstof en zuurstof middels een elektrochemisch proces, vergelijkbaar met elektrolyse.’

Het is een samenstelling van technieken…
‘Maar dan wel specifiek ontwikkeld en geoptimaliseerd voor deze toepassing, bijvoorbeeld uit het oogpunt van efficiency en betaalbaarheid. Zo zijn de intrinsieke kosten laag omdat we geen gebruik maken van dure metalen. Bij opschaling in productie zal de prijs bovendien flink dalen, naar enkele honderden euro’s per unit. Dan wordt het een echt massaproduct, net zoals zonnepanelen nu zijn.’

De marktkansen zijn groot?
‘De afgelopen jaren groeit het besef dat de energietransitie naast grote hoeveelheden stroom ook grote hoeveelheden groene waterstof vergt, bijvoorbeeld voor de verduurzaming van industriële ondernemingen, chemische bedrijven en de scheepsvaart. Dat zien we ook terug in Europees en nationaal beleid. Je kunt die waterstof in 2 stappen produceren, met elektrolyse die gevoed wordt door stroom uit zonneparken of windparken. Dat heeft nadelen, zoals de belasting van het stroomnet en de hoge kostprijs omdat elektrolysers het beste zoveel mogelijk draaiuren maken. Met ons waterstofpaneel zetten wij in op rechtstreekse opwek van hernieuwbare waterstof uit zonne-energie. Je hoeft ze niet aan het stroomnet te hangen, het gaat puur om het maken van waterstof, zonder dat het ten koste gaat van de opwek van groene stroom.’

Waar staan jullie op dit moment?
‘Ons waterstofpaneel is uniek, we zijn de eerste ter wereld die zo’n product marktklaar heeft. Afgelopen februari kregen we een kapitaalinjectie van 6 miljoen euro van een consortium investeerders om onze technologie te optimaliseren en uit te rollen. Er is veel interesse van bedrijven, ook uit Nederland. Iedereen die een pilot wil doen mag ons benaderen. In 2026-2027 willen we starten met grootschalige, commerciële uitrol voor zakelijke toepassingen in Europa en daarbuiten. Maar we zien ook een tweede kans.’

Waar ligt die?
‘In ontwikkelingslanden. Zo’n 2,4 miljard mensen koken nog op houtskool en brandhout, bijvoorbeeld in India en Sub-Sahara Afrika. Daarvoor worden grote hoeveelheden bos gekapt, waarmee het een van de meest belangrijke oorzaken is van klimaatverandering. Daarnaast zorgt het voor ernstige gezondheidsproblemen. Ons waterstofpaneel biedt een mooie oplossing. Dit zagen we vanaf de start van ons bedrijf, het is echter niet corebusiness. Daarom werd er een aparte vennootschap opgericht – COOSHA impact ventures – waarmee we afgelopen mei een eerste demonstratie deden in Namibië, in aanwezigheid van de president van dat land, onze koning en energieminister.’

Wat is het idee?
‘Bouw een klein park met enkele honderden of duizenden waterstofpanelen bij een community. Dat kan een lokale ondernemer doen; we willen samenwerken met partners uit het land, geen neokoloniaal bedrijf zijn. De bewoners kunnen daar dan groene brandstof halen. Wij produceren geen waterstof onder druk, ze kunnen die dus gewoon meenemen in een zak van een paar honderd liter. We lieten tijdens die demo zien dat dat kan, met 2 van onze waterstofpanelen. En afhankelijk van de toepassing kijken we ook naar andere manieren om de waterstof tot bij de eindgebruiker te krijgen.’

Wat zijn de volgende stappen?
‘De eerste is een project bij een school in met ongeveer 20 panelen. Daarnaast kijken we samen met het Namibische Kaoko Green Energy Solutions naar de mogelijkheden van verdere uitrol in nog meer projecten in Namibië. En inmiddels is er ook al interesse vanuit Rwanda en Oeganda. Dezelfde oplossing kan niet overal worden toegepast, bijvoorbeeld omdat in het ene land eten gebruikelijk 5 uur op het vuur staat te pruttelen en het in het andere binnen een half uur klaar is. En op sommige plekken is elektrisch koken een interessant alternatief. De verwachting van het Internationaal Energieagentschap is dat het aandeel elektrisch koken kan groeien tot 25 procent. De rest zou worden ingevuld door hout en fossiel gas. Daar willen wij wat aan doen. Hoe dan ook: dit initiatief moet zich als een olievlek over de wereld gaan uitbreiden. Ook wat dit betreft is onze ambitie groot.’