Rechter spreekt Nederlands bedrijf vrij van betalen importheffingen zonnepanelen

Het Nederlandse bedrijf was in beroep gegaan tegen een uitspraak van de rechtbank Noord-Holland. Die veroordeelde de onderneming in september 2020 tot het betalen van een aanslag van miljoenen euro’s wegens het omzeilen van importheffingen.

1,76 miljoen euro
De inspecteur van de Belastingdienst / Douane stuurde het Nederlandse bedrijf eind september 2016 een zogenaamde uitnodiging tot betaling voor een bedrag van 1,76 miljoen euro aan antidumpingrechten.

Het bezwaar tegen deze aanslag werd door de inspecteur ongegrond verklaard. Het Nederlandse bedrijf maakte daarom de gang naar de rechtbank. De rechtbank Noord-Holland oordeelde in september 2020 dat de aanslag terecht was opgelegd.

56.296 zonnepanelen
Het Nederlandse bedrijf heeft in de periode van 2 september 2013 tot en met 4 december 2013 in totaal 22 aangiften ingediend voor het in het vrije verkeer brengen van 56.296 zonnepanelen.

Waar de oorsprong van de zonnepanelen volgens de Douane China is, stelt het Nederlandse bedrijf hier niet verantwoordelijk voor te zijn omdat het zonnepanelen ingeklaard heeft in opdracht van het in Roemenië gevestigde Clue Solar. Op grond van stukken van de Roemeense autoriteiten heeft de Nederlandse Douane vastgesteld dat 11.622 van de 56.296 zonnepanelen die bestemd waren voor Clue Solar oorspronkelijk afkomstig waren uit China. Om die reden werd een uitnodiging tot betaling opgelegd aan het Nederlandse bedrijf. In hoger beroep is die aanslag door de Belastingdienst / Douane echter verminderd tot nihil, omdat het Nederlandse bedrijf als direct vertegenwoordiger ten onrechte was aangesproken voor de douaneschuld en die importheffingen door het Roemeense bedrijf voldaan moesten worden.

Inklaringsopdrachten
Het Roemeense bedrijf stelt op zijn beurt dat de overige 44.674 zonnepanelen niet voor hem bestemd waren. Het Nederlandse bedrijf heeft de inklaringsopdrachten voor deze 44.674 zonnepanelen ontvangen van een Duitse logistieke dienstverlener dat steeds inklaringsfacturen – commercial invoices – en packing lists heeft meegestuurd. Het Duitse logistieke bedrijf heeft op zijn beurt de inklaringsopdrachten ontvangen van een Duitse dochtermaatschappij van een fabrikant uit China.

Het Nederlandse bedrijf heeft de inklarings- en vervoerskosten en ook de betaalde antidumpingrechten gefactureerd aan het Duitse bedrijf dat deze antidumpingrechten weer heeft doorgefactureerd aan de Duitse dochtermaatschappij van de fabrikant uit China. Volgens de Roemeense douane blijkt uit de administratie van Clue Solar niet dat zij deze facturen heeft betaald. Clue Solar houdt voet bij stuk geen opdracht te hebben gegeven voor de invoer van de 44.674 zonnepanelen.

Hoger beroep
Het hoger beroep van het Nederlandse bedrijf draait om de vraag of de bestreden uitnodiging tot betaling terecht aan het juiste bedrijf is uitgereikt. Het geschil spitst zich toe op de vraag of het Nederlandse bedrijf bevoegd was om bij het doen van de aangiften op te treden als direct vertegenwoordiger van Clue Solar.

De rechtbank Noord-Holland concludeerde eerder dat het Nederlandse bedrijf niet heeft opgetreden als direct vertegenwoordiger van het Roemeense bedrijf en concludeerde dat het Nederlandse bedrijf in eigen naam en voor eigen rekening heeft gehandeld. Daarmee was het Nederlandse bedrijf volgens de rechtbank Noord-Holland aangever van de in het vrije verkeer gebrachte zonnepanelen en daarmee ook verantwoordelijk voor het betalen van de importheffingen.

Andere denkwijze
Het Gerechtshof Amsterdam heeft echter een andere denkwijze. De omstandigheid dat Clue Solar betwist dat de overige 44.674 zonnepanelen voor hem bestemd waren, is volgens de rechter geen grond om van het Nederlandse bedrijf te verlangen dat het voor deze 44.674 zonnepanelen bewijsstukken overlegt waaruit blijkt dat Clue Solar aan de Duitse logistieke dienstverlener heeft verzocht om een inklaringsopdracht aan het Nederlandse bedrijf te verstrekken.

Ten eerste is het volgens de rechter niet noodzakelijk dat de aangever van de goederen de eigenaar of de koper van de goederen is. In de tweede plaats is het Nederlandse bedrijf geen partij in de civielrechtelijke verhoudingen tussen het Duitse en Roemeense bedrijf. De Duitse logistieke dienstverlener was op grond van een volmacht bovendien bevoegd om namens Clue Solar aan het Nederlandse bedrijf opdrachten te geven voor het doen van invoeraangiften en heeft van die bevoegdheid gebruikgemaakt.

Het Gerechtshof Amsterdam oordeelt daarom dat het Nederlandse bedrijf ten onrechte als aangever en douaneschuldenaar aangemerkt is. De conclusie is dat het hoger beroep van het Nederlandse bedrijf gegrond is en dat de uitspraak van de rechtbank dient te worden vernietigd. De Belastingdienst / Douane wordt veroordeeld tot het betalen van de proceskosten van het Nederlandse bedrijf tot een bedrag van 3.940 euro en het griffierecht van 870 euro.