UNESCO-werelderfgoed Forteiland Pampus wordt 100 procent zelfvoorzienend
Forteiland Pampus wordt als eerste Nederlands UNESCO-werelderfgoed 100 procent zelfvoorzienend en fossielvrij. Het forteiland krijgt onder meer grondgebonden zonnepanelen.
Met een duurzaam-energiesysteem en een nieuw circulair entreegebouw, ontworpen door Paul de Ruiter Architects, blaast Pampus zijn geschiedenis als zelfvoorzienend eiland nieuw leven in. Cultuurhistorie en innovatie gaan daarbij hand in hand. Zo wil Pampus een showcase voor de energietransitie en voor het verduurzamen van erfgoed worden.
Sluitsteen
Forteiland Pampus ligt midden in het IJmeer, op een half uurtje varen van Amsterdam IJburg en Muiden. Pampus, een kunstmatig eiland, is in de negentiende eeuw aangelegd als sluitsteen van de 135 kilometer lange verdedigingslinie – De Stelling van Amsterdam – die de hoofdstad moest beschermen tegen aanvallen vanaf de Zuiderzee.
Tom van Nouhuys, directeur Stichting Forteiland Pampus: ‘De geschiedenis van Pampus geldt als inspiratiebron voor de toekomst. Het eiland met zijn immense fort was uniek in Nederland en kon 200 soldaten langdurig voorzien van water en energie, zonder aansluiting met de wal. Inmiddels heeft het eiland, als boegbeeld van UNESCO-werelderfgoed Stelling van Amsterdam, een museale en recreatieve functie. Het eiland toont zich met de geplande transformatie nog even vooruitstrevend als 125 jaar geleden.’
Biovergister
Het transformatieproject is symbolisch in gang gezet door de ingebruikname van de biovergister.
Het nieuwe entreegebouw omvat naast een horecagelegenheid onder andere ook een een zaal- en congresruimte. De functionele ruimte van het nieuwe entreegebouw wordt bijna 300 vierkante meter groter. Dit biedt Pampus de gelegenheid om ruim 100.000 bezoekers per jaar te ontvangen en hen het verhaal over duurzaamheid en zelfvoorzienendheid – in heden, verleden en toekomst – te vertellen.
