Universiteit Utrecht: prestaties zonnepanelen op zee niet altijd beter

Dat concluderen Sara Golroodbari, Ayyad Abdulhadi en Wilfried van Sark van de Universiteit Utrecht in een assessment over de wereldwijde uitrol van zonneparken op zee.

Zeewaterkoeling
Terwijl de overgrote meerderheid van drijvende zonnepaneelinstallaties tot op heden op zoet binnenwater heeft plaatsgevonden, is er volgens de onderzoekers een brede perceptie dat zeewaterkoeling de belangrijkste reden is voor de betere prestaties van offshorezonneparken.

In hun assessment hebben ze een wereldwijde beoordeling gemaakt om deze perceptie te valideren. Uit de analyse blijkt dat het verschil in energieopbrengst tussen pv-systemen op land en offshore-pv-systemen voor de periode van 2008 tot 2018 varieert tussen plus 20 procent en min 4 procent.

2 regressiemodellen
Om het effect van verschillende variabelen op de energieopbrengst te bestuderen, hebben de onderzoekers 2 regressiemodellen ontwikkeld die gebruikt kunnen worden om opbrengstverschillen tussen systemen op zee en op land te voorspellen.

De belangrijkste bevinding van het onderzoek is dat het energievoordeel duidelijk locatiespecifiek is. Verder hebben de onderzoekers een model ontwikkeld dat een zeer duidelijke relatie kwantificeert tussen een aantal geografische en meteorologische waarden en het voordeel van het offshore installeren van zonnepanelen.

Geen vuistregel
De Utrechtse onderzoekers concluderen dat er geen waterdichte garantie of algemene ‘vuistregel’ is dat het plaatsen van zonnepanelen op wateroppervlakken leidt tot een hogere productie.

Maar in gevallen waar de concurrentie om land of de noodzaak om schaduw van de bebouwde omgeving te vermijden het noodzakelijk maakt om offshore te gaan, kan de door de onderzoekers ontwikkelde aanpak gebruikt worden om locaties te selecteren.