Hoe noodzakelijk is de kwaliteitscontrole van zonnepanelen?
‘Wij doen dit al sinds 2014 als onafhankelijk bedrijf. Onze testen betreffen 3 categorieën: voor installatie, na installatie en bij schade. We waren de eerste in de Benelux met een mobiel lab. We doen dus ook on-site testen voor projectontwikkelaars en exploitanten van grote zonne-energiesystemen. Ons werk is onverminderd relevant, zo laten de resultaten van 2022 zien.’

Jullie meldden begin 2021 dat de kwaliteit van zonnepanelen achteruit holde. Dat is nog steeds het geval?
‘Uit onze testen en beoordelingen komt onder andere naar voren dat ruim 57 procent van de nieuwe zonnepanelen minimaal één defect had, van licht tot zeer ernstig. Dit is vergelijkbaar met de resultaten in 2021 en een stijging van 24 procent ten opzichte van 2020. Het probleem wordt dus niet kleiner. Dat is behoorlijk alarmerend.’

De oorzaken zijn?
‘Doorgaans ligt de basis van het probleem in de productie, het solderingsproces. De microcracks die daarbij ontstaan, kunnen groter worden tijdens het transport, en zeker bij het plaatsen van de zonnepanelen. Daarna kunnen de microcracks verder uitgroeien, bijvoorbeeld door weersinvloeden, en resulteren in hotspots en bijbehorend opbrengstverlies.

Ook bij de nieuwste modellen zonnepanelen?
‘We hebben beelden van meer dan 20.000 zonnepanelen gecontroleerd op microcracks en hun locatie op de pv-module. Daarbij is onderscheid gemaakt in het formaat van de zonnepanelen en de ernst van die beschadigingen. Bij grote zonnepanelen komen meer problemen voor en zijn die kritischer, waarschijnlijk omdat deze gevoeliger zijn voor trillingen gedurende transport en handling.’

Die schade is onzichtbaar oor het oog…
‘Ze komen het vaakst voor bij de busbars, van uiterst klein tot groter. Deze kunnen zich uitbreiden, waardoor een deel van een zonnecel of meerdere zonnecellen worden afgesloten van de busbars. Hierdoor kunnen hotspots ontstaan. De gevolgen kunnen een negatieve impact hebben op de energieproductie van het zonnepaneel.’

In hoeveel procent van de gevallen is er echt sprake van nieuwe zonnepanelen die feitelijk niet zouden moeten worden geplaatst?
‘Om en nabij de 8 procent van de zonnepanelen die wij testen, classificeren wij met label B, C of D. Dat betekent dat er sprake is van kritische tot zeer kritische defecten. Je kunt voor plaatsing dus al het risico verkleinen op een tegenvallende opbrengst van zonnestroom. Tegelijkertijd heb je het als je over kwaliteit praat, los van onze classificatie, over een glijdende schaal en subjectiviteit. Wat acceptabel is, bepalen de gebruikers.’

De discussie over kwaliteit laait dus niet voor niets steeds meer op…
‘Verzekeraars willen dat veiligheidsrisico’s van grote zonne-energiesystemen worden geminimaliseerd. En waar de financiële belangen groot zijn en de marges van projecten onder druk staan, willen investeerders zoveel mogelijk zekerheid. Het is dan ook niet vreemd dat het testen van zonnepanelen vaak wordt opgenomen in allerhande eisen en financiële overeenkomsten.’

En dat testen loont altijd?
‘Alle nieuwe zonnepanelen met defecten vervangen is zeer inefficiënt, tijdrovend en duur. Maar beperk je je tot het vervangen van modules met kritische defecten, wat wij labels C en D noemen, dan levert dat al snel geld op. Je kunt gericht slechte batches identificeren en vervangen. Dat scheelt fors in de opbrengst van een installatie. Ook periodiek testen na plaatsing loont als je 20 jaar lang het maximale uit je systeem wilt halen. Hiervoor is een thermografische inspectie met een drone bijzonder efficiënt. Hierbij kunnen alle zonnepanelen gecontroleerd worden, er is dus geen sprake van een steekproef. Dat besef zien we ook steeds meer doordringen in de markt, bij ontwikkelaars, epc’ers en exploitanten. Gelukkig maar, want het probleem van microcracks is iets wat inherent is aan de huidige zonnepaneeltechnologie en niet snel zal verdwijnen.’