Rechtbank: vergunning voor zonnepark Emmaburg in Valkenburg terecht geweigerd

De rechtszaak tegen de gemeente was aangespannen door Solarpark Emmaberg BV uit Maastricht.

Bestemmingsplan
Op 1 maart 2019 had het bedrijf een omgevingsvergunning gevraagd voor het realiseren van een zonnepanelenpark op de locatie Emmaberg te Valkenburg aan de Geul. De gemeente heeft, nadat de aanvraag de uniforme openbare voorbereidingsprocedure had doorlopen, de omgevingsvergunning bij besluit geweigerd. De vergunning is geweigerd omdat het bestemmingsplan “Buitengebied Valkenburg aan de Geul 2012” de realisatie van een zonnepanelenpark niet toelaat. Dit omdat er volgens de gemeente geen sprake is van agrarisch grondgebruik en de aanwezige natuurlijke, landschappelijke, cultuurhistorische en archeologische waarden niet in stand gehouden en/of ontwikkeld worden met de komst van een zonnepark.

De aanvrager van de omgevingsvergunning heeft tegen de beslissing van de gemeente bezwaar aangetekend en beroept zich op het vertrouwensbeginsel, omdat de wethouder tijdens een overleg zou hebben aangegeven dat de Emmaberg een ideaal gebied was om een zonnepark te realiseren. De gemeente ontkent echter dat toezeggingen zijn gedaan op grond waarvan de omgevingsvergunning verleend had moeten worden. De gemeente ontkent echter niet dat een of meer wethouders enthousiast waren over de bouwplannen voor een zonnepark op de Emmaberg, maar stelt dat het voltallige college van burgemeester en wethouders uiteindelijk een ander standpunt heeft ingenomen.

Wethouders enthousiast
De rechtbank is van mening dat voor een geslaagd beroep op het vertrouwensbeginsel als eerste stap nodig is dat het bedrijf aannemelijk maakt dat sprake is geweest van uitlatingen en/of gedragingen van ambtenaren die redelijkerwijs de indruk wekten van een welbewuste standpuntbepaling van de gemeente. Het bedrijf heeft naar het oordeel van de rechter echter onvoldoende aannemelijk gemaakt dat een of meer wethouders of ambtenaren deze uitlatingen en/of gedragingen hebben gedaan.

Dat wethouders en/of ambtenaren enthousiast waren over de plannen is onvoldoende om te concluderen dat daarmee de indruk werd gewekt dat de gemeente het standpunt had dat voor die plannen vergunning zou (kunnen) worden verleend.

Structuurvisie
Ook het aangedragen argument dat het bouwplan niet in strijd is met de structuurvisie is door de rechter van tafel geveegd. Ook het argument dat het zonnepark – mede gelet op de ruimtelijke onderbouwing bij de vergunningaanvraag – voldoet aan een goede ruimtelijke ordening en daarom niet had kunnen worden geweigerd, legt de rechtbank naast zich neer.

Naar het oordeel van de rechter heeft de gemeente in redelijkheid mogen vasthouden aan het bestaande beleid in de structuurvisie. Dat in de structuurvisie nog geen rekening is gehouden met mogelijke ruimtelijke gevolgen van de gemeentelijke opgaven op het gebied van de energietransitie maakt dit niet anders. De gemeente heeft volgens de rechtbank het recht om te oordelen dat door de komst van een zonnepark de door de gemeente voorgestane landschappelijke karakteristiek dusdanig wordt aangetast dat geen sprake meer is van een goede ruimtelijke ordening.

Al met al heeft de gemeente volgens de rechter de omgevingsvergunning in redelijkheid kunnen weigeren. Het beroep is daarom ongegrond verklaard.