Nederland ‘vergeet’ importheffingen op zonnepanelen en moet EU 659 miljoen euro betalen

Dit is op te maken uit de Najaarsnota van het ministerie van Financiën. In die nota is te zien dat het coronavirus nog altijd grote gevolgen heeft voor de overheidsfinanciën. Doordat de economie zich in de zomer en het begin van de herfst positiever dan verwacht heeft ontwikkeld, zijn de belastinginkomsten wel hoger dan met Prinsjesdag werd gedacht. Het begrotingstekort valt daardoor lager uit maar blijft met 6,2 procent van het bbp historisch hoog. Naar verwachting komt de overheidsschuld eind dit jaar uit op 57,4 procent van het bbp. Dat is 54 miljard euro hoger dan de schuld eind 2019 was.

823,8 miljoen euro
In de Najaarsnota is verder te zien dat Nederland vanwege het geschil met de Europese Commissie over afdrachten op de invoer van zonnepanelen een forse tegenvaller op de begroting kent. Nederland zou volgens de Europese Commissie hebben verzuimd om 823,8 miljoen euro aan importheffingen – te weten anti-dumpingsheffingen en compenserende rechten – op te leggen voor zonnepanelen met als oorsprong China. Na aftrek van de perceptiekostenvergoeding – de vergoeding voor de kosten die lidstaten maken voor het innen van de douanerechten – van 164,8 miljoen euro blijft er een bedrag van 659 miljoen euro over. Nederland draagt dit geld nu onder voorbehoud al af om de oploop van de potentiële renterekening tegen te gaan. Minister Hoekstra schrijft over het geschil een constructieve dialoog met de Europese Commissie op te starten. 

Minister Hoekstra is van mening dat de zonnepanelen niet uit China afkomstig zijn en er dus geen importheffingen van toepassing zouden zijn. De zonnepanelen zouden verzonden zijn vanuit India, Mexico en Vietnam en in deze landen geassembleerd zijn. Dat betekent volgens de EU echter niet dat China niet het land van oorsprong van de zonnepanelen is, omdat de zonnepanelen Chinese onderdelen bevatten.

Advies landsadvocaat
Nederland heeft de juridische aspecten van het standpunt van de Europese Commissie onderzocht en deelt de interpretatie van Brussel niet. Om nauwkeurig af te wegen of het wenselijk en zinvol is om een eventuele inbreukprocedure af te wachten, is advies aan de landsadvocaat gevraagd. 'Mede op basis van het advies van de landsadvocaat ben ik van mening dat Nederland valide argumenten kan inbrengen tegen de visie van de Commissie', stelt Hoekstra. 'De Nederlandse douane had geen rechten hoeven of zelfs kunnen heffen bij de invoer van zonnepanelen die zijn geassembleerd in Mexico, India of Vietnam, waarvan de cellen van oorsprong uit Maleisie of Taiwan zijn. Door de assemblage van de zonnepanelen in Mexico (respectievelijk India of Vietnam) zijn de producten namelijk niet langer verzonden uit Maleisie of Taiwan, maar uit Mexico (respectievelijk India of Vietnam). De uitbreidingsverordeningen op grond waarvan de Commissie stelt dat de rechten verschuldigd zijn, zijn om die reden niet van toepassing. Daarnaast meen ik dat Nederland zich, gelet op de (schriftelijke) mededelingen die vanuit de Commissie zijn gedaan, kan beroepen op het vertrouwensbeginsel. De juridische analyse van de landsadvocaat betekent echter niet dat Nederland erop mag vertrouwen in een inbreukprocedure bij het Europese Hof gelijk te krijgen. Het Hof maakt een eigen afweging en kan ook de redenering van de Commissie volgen.'

Hof van Justitie
Onderdeel van het proces is volgens Hoekstra dat Nederland met de Europese Commissie in contact treedt om te onderzoeken of er andere oplossingen zijn voor het meningsverschil dan een formele inbreukprocedure. Ook staat Nederland in contact met een andere lidstaat die ook door de Europese Commissie is benaderd vanwege een vermeende te lage afdracht van douaneheffingen bij de import van zonnepanelen. 

Mocht de dialoog niet tot herziening van het standpunt van de Europese Commissie leiden, dan zal Nederland voor het onder voorbehoud betaalde bedrag een procedure aanhangig maken bij het Hof van Justitie.