Professor Huygen (UvA): ‘Zon op daken versterkt draagvlak voor energietransitie’

Huygen stelt dit bij haar schriftelijke inbreng voor het rondetafelgesprek ‘Sectorbrede Aspecten van het Klimaatakkoord’ dat op 27 maart plaatsvindt in de Tweede Kamer.

‘Aan lange termijn wordt niet gedacht’
‘Om de energietransitie aan te jagen, kan de overheid kiezen tussen vele verschillende maatregelen, zoals het verstrekken van subsidies. De overheid kiest vaak de maatregel, waarbij de kosten per vermeden eenheid CO2 het laagst zijn. Dit criterium is te beperkt’, schrijft Huygen. ‘Het zou niet alleen moeten draaien om de kosten van de maatregel, maar om de toegevoegde waarde voor de economie op de langere termijn. Met een integrale benadering kan deze worden vastgesteld. Neem als voorbeeld de subsidies die worden verstrekt voor het aanleggen van grote zonneparken om het buitengebied, op het land. Dat lijkt in eerste instantie een goedkope oplossing. Een integrale benadering wijst echter een andere richting uit. Allereerst worden niet alle kosten meegenomen in de berekening. De kosten van uitbreiding van netwerken in deze dunbevolkte gebieden worden niet meegerekend. Andere gebruikers van de netwerken brengen deze op. De kosten van de schade aan het landschap of van vermindering van woongenot tellen ook niet mee. Aan de langere termijn wordt niet gedacht.’

‘Subsidie zonnepanelen in gebouwde omgeving levert meer op’
Als deze zonnepanelen aangelegd zouden worden in een stedelijke omgeving, bijvoorbeeld op grote bedrijventerreinen en flatgebouwen, krijgt men aanvankelijk minder zonnepanelen voor hetzelfde geld, maar op termijn is de toegevoegde waarde volgens Huygen meestal groter. ‘Uit onderzoek blijkt dat burgers of bedrijven die zonnepanelen aanschaffen, vervolgens nauw betrokken raken bij hun energievoorziening. Vaak gaan ze daarna ook besparen. Het versterkt zo het draagvlak. Bovendien krijgen de gebruikers van de zonnepanelen vervolgens behoefte aan andere, innovatieve diensten, zoals opslag of het afstemmen van vraag en aanbod om de panelen zo efficiënter te gebruiken. Nieuwkomers of gevestigde bedrijven kunnen deze vraag invullen. Het versterken van de netwerken in de bebouwde omgeving is bovendien toekomstbestendig. Ook als de zonnepanelen er niet meer zijn, worden die netwerken – in tegenstelling tot in het vrije veld – nog steeds gebruikt, bijvoorbeeld voor het laden van auto’s. Wie alles zo bij elkaar optelt, komt tot de conclusie dat het subsidiëren van zonnepanelen in de bebouwde omgeving méér oplevert in termen van toegevoegde waarde voor het energiesysteem en voor de burgers, en van kansen voor de economie.’

Naast Huygen zullen bij het rondetafelgesprek in de Tweede Kamer onder meer Ed Nijpels (voorzitter Klimaatberaad) Wouter Bos (InvestNL) en Paulus Jansen (Woonbond) het woord nemen.