ABN AMRO presenteert rapport ‘Na aardgas komt zonneschijn’

Om de benodigde transitie te kunnen maken van fossiele naar hernieuwbare energie, zijn volgens het Economisch Bureau van ABN Amro op het gebied van aanbod, verbruik en economische effecten de nodige stappen te zetten. Het eerste exemplaar van het rapport is op Prinsjesdag aan minister Kamp van Economische Zaken overhandigd.

In het rapport schrijft het Economisch Bureau dat ingezet moet worden op uitbreiding van het aandeel hernieuwbare energie, maar dat conventionele brandstoffen deels nodig blijven ten behoeve van een zorgvuldige transitie. Volgens het Economisch Bureau is ook de vermindering van het energieverbruik in elk geval een voorwaarde om de klimaatdoelen te halen.

Over zonne-energie schrijven de opstellers van het rapport het volgende: ‘Tot op heden heeft de opkomst van wind- en zonne-energie steeds verrast, zowel op het gebied van kostendaling als geïnstalleerd vermogen. Daardoor gaat de mondiale, en dus ook de Nederlandse, energietransitie nog steeds langzaam, maar wel veel sneller dan door een ieder was verwacht. Nederland kan hierbij profiteren van de nieuwste technologie, en lagere kosten. Wat niet wil zeggen dat er geen subsidies meer nodig zijn. Nederland moet zich vooral richten op windenergie om grote slagen te maken. Ook zonne-energie neemt een enorme vlucht, maar daarvoor zijn de mogelijkheden qua capaciteit beperkter. Niet alle daken zijn immers geschikt en de ruimte voor grote zonneparken is schaars.’

In het rapport is verder te lezen dat zonnepanelen op veel steun van de consument kan rekenen: ‘Het blijkt dat de consument het verbruik van energie wel wil verminderen, maar vaak door economische argumenten wordt tegengehouden. Of het nu gaat om de overstap naar een elektrische of hybride auto, of om investeren in de woning om het energieverbruik te verminderen, bij iedere optie komt op een gegeven ogenblik de initiële investering aan bod. Het moeilijke met klimaatverandering is dat de maatschappelijke kosten op een later moment komen, terwijl er nu investeringen nodig zijn om het verbruik te verminderen of te verduurzamen. De economische afweging, of financiële prikkel, is vaak gericht op de korte termijn. Zonnepanelen lijken een uitzondering te vormen. Hoewel ook hier van fiscale regelingen gebruik kan worden gemaakt, is de consument eerder bereid om een investering te doen die in een bepaalde periode kan worden terugverdiend. Hierbij geldt wel dat deze terugverdientijd voor een groot deel positief beïnvloed wordt door de huidige salderingsregeling op stroom die tegen een vergoeding aan het elektriciteitsnet kan worden terug geleverd. Om alle energieconsumenten te betrekken bij de energietransitie moeten we dus veel verder gaan dan alleen de mensen die al bereid zijn te investeren in zonnepanelen.’