Bewoners Lodewijkkazerne moeten eisen gemeente volgen bij installeren zonnepanelen

Dat heeft de rechtbank Midden-Nederland geoordeeld in een rechtszaak die werd aangespannen door 2 bewoners van het kazernecomplex.

Vergunningen
De eisers hadden een omgevingsvergunning aangevraagd voor het plaatsen van zonnepanelen op het schuine dak en de dakkapel aan de achterkant van hun woningen. Die vergunningen zijn toegekend, maar de gemeente heeft daar wel specifieke eisen aan verbonden: de zonnepanelen op het hellende dak dienen dezelfde hellingshoek als het dak te krijgen én de hoge zijde van de zonnepanelen op de dakkapel dient aan de achterzijde van de dakkapel te liggen. De vergunningaanvragers hebben bezwaar gemaakt tegen die eisen, maar de gemeente heeft die ongegrond verklaard. Om die reden zijn de 2 bewoners naar de rechter gestapt.

Achterzijde
De bewoners willen de zonnepanelen op de achterzijde van het complex plaatsen. Daar is volgens hen geen sprake van monumentale waarde. De achterkant van het tot rijksmonument aangewezen wooncomplex is in 1985 ingrijpend gerenoveerd en is sindsdien ook nog ingrijpend gewijzigd. Er zijn aanbouwen, deuren, ramen en schoorstenen aangebracht. Verder is de gevelindeling gewijzigd. Daardoor zijn de oorspronkelijk aanwezige monumentale waarden aan de achterkant van het complex volledig verdwenen. Alleen de voorkant van het complex heeft volgens de eisers een monumentale waarde. De rechtbank is dit met de bewoners eens.

Hoogte zonnepanelen
Omdat de hoogte van de zonnepanelen op het platte dak in het legplan 30 centimeter en de afstand van de zonnepanelen tot de rand van de dakkapel circa 20 centimeter is, is volgens de rechter de afstand tot de zijkanten van het dak niet ten minste gelijk aan de hoogte van de zonnepanelen. Dit betekent volgens de rechter dat op basis van de afmetingen in het legplan niet wordt voldaan aan een onderdeel van het Besluit omgevingsrecht (BOR) en daarom is het plaatsen van zonnepanelen voor beide eisers niet vergunningsvrij.

Noordoostelijke richting
De bewoners zijn het met name niet eens met de eis van de gemeente dat de hoge zijde van de zonnepanelen op de dakkapel aan de achterzijde van de dakkapel moet liggen. Het gevolg van deze voorwaarde is namelijk dat de zonnepanelen op de dakkapellen in noordoostelijke richting moeten worden geplaatst. Daardoor zouden de zonnepanelen 15 à 20 procent minder opbrengst hebben dan wanneer de zonnepanelen in zuidwestelijke richting mogen worden gelegd.

Redelijk
Kijkend naar de belangen die spelen, vindt de rechtbank dat het redelijk is dat de gemeente waarde hecht aan een consistente plaatsing van zonnepanelen om een zo rustig mogelijk straatbeeld te borgen. De rechter snapt dat de gemeente hier een groter gewicht aan toekent dan aan de individuele belangen van de eisers die een hoger rendement van hun zonnepanelen zouden verkrijgen.

De bewoners hebben volgens de rechter ook niet voldoende onderbouwd dat de zichtbaarheid van de zonnepanelen op de dakkapellen dermate gering is, dat sprake zou zijn van een onevenredige belangenafweging gelet op de met het besluit te dienen doelen. De rechter heeft de beroepen van de bewoners al met al ongegrond verklaard. De eisers zijn in het ongelijk gesteld en krijgen daarom hun griffierechten niet terug en ze krijgen ook geen vergoeding van de proceskosten.