The Solar Future NL: ‘10 procent agrarische grond nodig voor zonneparken’

De organisatie achter het congres heeft grote projectontwikkelaars en deskundigen in aanloop naar de tiende editie van The Solar Future NL, dit jaar op 17 mei in DeFabrique in Utrecht, ondervraagd. ‘In Nederland hebben we zo’n 22.000 vierkante kilometer landbouwgrond. Om serieuze hoeveelheden zonne-energie op te wekken zou je 10 procent daarvan moeten gebruiken voor zon. Een gebied groter dan het IJsselmeer. Dat kan 750 petajoule energie opleveren’, hebben Erik van der Heijden en Boris Hocks van Generation.Energy uitgerekend.

Het adviesbureau heeft jarenlange ervaring in het inzichtelijk maken van geschikte locaties voor zonneweides en voert studies uit voor rijk en andere overheden. Volgens het tweetal zou vooral naar improductieve landbouwgronden gekeken kunnen worden, dichtbij woon- en bedrijfsbebouwing, wegen en of spoorwegen. Het beleid hiervoor is erg verschillend per provincie. Naast goede inpassing in het landschap is de aansluiting op het net een hele belangrijke factor.

‘Ik heb elke dag wel een boer aan de lijn die zegt: ik heb hier een perceel, kan ik daar zonnepanelen neerleggen?’, zegt algemeen directeur Gerben Smit van Solarfields, dat meer dan 1000 megawattpiek aan zonneparken in ontwikkeling heeft. ‘Als je de doelstellingen wilt halen, moet je ook over landbouwgronden nadenken. Het is en-en, niet meer of-of. Zonne-energie is naast wegen, woningen, bedrijven een nieuw element bij de planologische inrichting van het land.’

Dat vindt ook algemeen directeur Marc van Velzen van SolarEnergyWorks, onder meer betrokken bij grote zonneparken van Shell Moerdijk en SADC in Hoofddorp. ‘De combinatie van grootschalige wind en zon is nodig om de doelstellingen te halen. Het verstoppen van deze noodzakelijke energiewinning is verleden tijd, maar je moet het wel goed inpassen in het landschap.’

Marktleider GroenLeven richt zich al sinds de start op de agrarische markt en heeft veel ervaring met het dubbelgebruik van gronden, bijvoorbeeld op grote parkeergarages en voormalige vuilstorten. De ontwikkelaar kijkt vooral naar overhoeken en minder bewerkbare of vruchtbare grond. ‘We zien op dit moment dat er veel speelt op het gebied van zonneakkers bij boeren. Veel projectontwikkelaars duiken in deze markt, jagen agressief op gronden en geven daarbij mooie beloftes af. Vaak blijft het daarbij’, zegt woordvoerder Maarten de Groot.

Om tot een goede landschappelijke en maatschappelijke inpassing te komen en zo meer draagvlak te creëren, heeft GroenLeven een zogeheten zonne-akkerpoule geïntroduceerd. Daarbij vormen alle agrariërs die in een bepaald gebied kansrijke grond beschikbaar hebben gesteld een poule. Als daarop een zonne-akker wordt gerealiseerd krijgen ze een vergoeding per beschikbaar gestelde hectare. Samen met de ontwikkelaar doen ze de gemeente een breed gedragen voorstel. Die kan daarna een keuze maken uit het aanbod. ‘Door in pouleverband op te trekken is de kans groter dat een zonne-akker daadwerkelijk wordt gerealiseerd’, aldus De Groot.

LTO Nederland merkt dat ontwikkelaars van zonneparken massaal naar landbouwgronden kijken, maar heeft toch liever dat eerst andere gronden daarvoor gebruikt worden. ‘We snappen dat dit op termijn nodig kan zijn, maar laten we het dan wel in de juiste volgorde doen. Er wordt nu wel heel gemakkelijk over grote hoeveelheden grond gesproken’, stelt woordvoerder klimaat en energie Auke Jan Veenstra.

Hij wijst erop dat Nederlandse agrariërs nu al koploper zijn in het opwekken van duurzame energie en dat boeren en tuinders al voor tweederde energieneutraal zijn. Hij erkent dat het aanbod van ontwikkelaars voor veel boeren interessant is en dat de vergoeding een aanvulling op hun inkomen kan zijn. Elk individueel lid is vrij om hier op in te gaan. Wat GroenLeven doet kan volgens hem een goede richting zijn. Ook meervoudige grondgebruik zal in de toekomst steeds belangrijker worden. ‘Maar dat staat helaas nog in de kinderschoenen’, aldus Veenstra.