Berenschot: ‘Tariefstructuren beperken gebruik duurzame energie door grootverbruikers’

Dit kan worden opgelost door aanvullende maatregelen die zowel voordelen voor verbruikers als een betere inpassing van hernieuwbare bronnen met zich meebrengen. Dit blijkt uit een studie die Berenschot in opdracht van het ministerie van Economische Zaken heeft uitgevoerd naar de tariefstructuren van het elektriciteitsnet.

In de toekomst kan een groter aandeel van intermitterende hernieuwbare energie in de energiemix leiden tot momentane en relatief hoge aanbodvolumes van elektriciteit en lage elektriciteitsprijzen. Bedrijven in de industrie en de glastuinbouw kunnen hierop inspelen door deze duurzame elektriciteit te gebruiken voor hun processen of verwarming (power-to-heat). Met name deze laatste optie is volgens Berenschot interessant, omdat deze in de industrie en glastuinbouw breed beschikbaar is. Door omzetting van elektriciteit in warmte wordt de elektriciteitsvraag (tijdelijk) verhoogd en de gasinzet verlaagd. Dat loont op momenten dat elektriciteit goedkoper is dan gas. Dit is gunstig voor marktpartijen, de marktwerking en voor de opwekking van hernieuwbare energie.

De huidige structuur van de transporttarieven maakt de inzet van flexibiliteit voor veel eindverbruikers in de industrie en de glastuinbouw echter onrendabel. Dit komt doordat een overschrijding van het gecontracteerd vermogen en de kilowatt-max tot een aanzienlijke lastenverzwaring kan leiden voor een marktpartij, ook al vindt die overschrijding slechts een beperkt aantal uren plaats.

In de studie onderzocht Berenschot diverse alternatieve tariefstructuren en aanvullende maatregelen die hier een oplossing voor kunnen bieden. Het meest preferente alternatief betreft een tarief dat afhankelijk is van de mate van netbelasting. Hierbij geldt een vrijstelling van de doorrekening van het vermogenstarief bij voldoende beschikbare netcapaciteit. Op deze manier kunnen grote verbruikers het extra aanbod van zonne- en windenergie op een rendabele manier opvangen.