Rechter veegt bezwaren tegen zonnepark Boeldershoek van tafel

De gemeente Hengelo verleende Vattenfall vorig jaar 2 omgevingsvergunningen om de zonneweide te realiseren (red. de grond is deels in handen van de gemeente en deels eigendom van Vattenfall). Waar VBT stelt dat de gemeente daarmee in strijd handelde met het provinciale zonne-energiebeleid, heeft de rechter nu geoordeeld dat de gemeente zich juist wel heeft gehouden aan de handreiking zonnevelden van de provincie Overijssel. Het college van burgemeester en wethouders heeft volgens de rechtbank namelijk de maatschappelijke meerwaarde van het zonnepark onderbouwd.

Zonneladder
In de rechtszaal stelde VBT dat het zonnepark onder trede 3 van de Overijsselse zonneladder zou vallen: monofunctionele zonnevelden op agrarische grond of op water, primair gericht op het produceren van duurzame energie.

De gemeente stelt echter dat trede 2 van toepassing is waarbij sprake is van het combineren van de productie van zonne-energie met gebiedsopgaven. Trede 2 is gebaseerd op de gedachte dat zuinig en zorgvuldig omgaan met de ruimte betekent dat ruimte zoveel mogelijk meervoudig wordt gebruikt. In het geval van zonnepark Boeldershoek voorziet het projectplan in het versterken van de biodiversiteit. Daarbij wordt fauna in de omgeving de ruimte geboden en wordt een soepele overgang gerealiseerd van het zonneveld naar het groene buitengebied van Twekkelo. Verder wordt het water dat van de zonnepanelen valt ter plekke geborgd in de grond, waarmee droogte en bodemdaling wordt tegengegaan. Door deze verschillende opgaven onder, tussen en rond de zonnepanelen te realiseren, wordt de ruimte multifunctioneel gebruikt, betoogt de gemeente.

Handreiking
De rechter stelt de gemeente te kunnen volgen in haar standpunt, onder meer omdat het versterken van de biodiversiteit in de provinciale handreiking voor zonneparken genoemd wordt als voorbeeld van een maatschappelijke opgave in het landelijk gebied. Dat geldt ook voor waterberging en het tegengaan van bodemdaling.

Ook het argument van de VBT dat niet aan de eis 80 procent zonnepanelen en 20 procent groen wordt voldaan, is door de rechter van tafel geveegd. Tijdens de zitting is namelijk aangetoond dat zelfs 33,5 procent van het projectgebied groen bevat. Het argument dat het voor het zonnepark bestemde gebied goede landbouwgrond is, is volgens de rechter niet van toepassing. Dit omdat de provinciale Omgevingsverordening geen verbod bevat om een zonnepark te realiseren op – goede – landbouwgrond. De Omgevingsverordening vraagt enkel om een afweging te maken en om de keuze voor een locatie te motiveren. De door de gemeente afgegeven omgevingsvergunningen zijn volgens de rechtbank daarom niet in strijd zijn met de Omgevingsverordening.

Aantasting Twekkelo
Tot slot voerde de VBT in de rechtbank het argument aan dat de komst van zonnepanelen leidt tot een onacceptabele aantasting van Twekkelo. De rechter constateert dat de gemeente een afweging heeft gemaakt tussen aan de ene kant het belang dat bestaat uit de opgave die er ligt op het gebied van de energietransitie en aan de andere kant het belang van het behoud van een groene omgeving.

De rechter vindt dat de gemeente heeft aangetoond een zorgvuldig traject te hebben doorlopen waarbij op het gehele grondgebied van Hengelo is gezocht naar de meest geschikte locatie voor een zonnepark. Daarbij is niet alleen gekeken naar Twekkelo, maar ook naar andere locaties. Dat het gebied Boeldershoek uiteindelijk het meest geschikt is bevonden, betekent niet dat de belangen niet goed zijn afgewogen.

Al met al concludeert de rechtbank dat de beroepen van VBT ongegrond zijn. Dit betekent dat de verleende omgevingsvergunningen in stand blijven.