CE Delft: wind op zee en zonnepanelen op daken maken extra zonneparken overbodig

Die conclusie trekt CE Delft in het nieuwe onderzoeksrapport ‘Nut en noodzaak extra wind op land in 2030 en 2050’.

Windalarm
CE Delft heeft het nieuwe onderzoeksrapport opgesteld in opdracht van de Stichting Windalarm, Nederlandse Vereniging Omwonenden Windturbines die zich zorgen maken over de uitrol van windmolens op land.

In het rapport schetst het instituut een beeld op welke wijze de Nederlandse 2030- en 2050-doelen gehaald kunnen worden met en zonder extra wind op land en zonneparken. De onderzoekers stellen dat er ruimte is om keuzes te maken tussen verschillende energiebronnen.

Keuze beperkt tot 2030
‘Er zijn verschillende combinaties van energiebronnen denkbaar voor de invulling van de toekomstige energievraag, met elk zijn eigen maatschappelijke voor- en nadelen’, concludeert CE Delft. ‘Aangezien investeringen in duurzame energie voor een lange periode gedaan worden, is het wenselijk om hier snel keuzes in te maken. Voor de doelstelling voor 2030 is het lastiger om te kiezen tussen verschillende bronnen, omdat er op korte termijn een sterke groei is van de vraag naar elektriciteit en de groei van wind op zee naar verwachting niet verder versneld kan worden en kerncentrales niet binnen deze termijn gerealiseerd kunnen worden. De keuze is daarom beperkt tot wind op land plus zon, maximaal zon op dak, indien mogelijk tijdelijk meer waterstof importeren en/of verschuiven van de doelstelling naar 2031, wanneer een extra hoeveelheid wind op zee ter beschikking komt.’

3 scenario’s voor 2050
Voor de 2050-doelen is er dus wel ruimte om te kiezen. Daarom heeft CE Delft 3 scenario’s ontwikkeld die alle in 2050 aan de verwachte energievraag van circa 650 terawattuur kunnen voldoen.

Het eerste scenario gaat uit van extra windmolens op land en zonneparken. Het opgestelde vermogen aan windmolens op land en zonneparken komt bovenop de doelstelling van de Regionale Energiestrategieën (RES’en) van 35 terawattuur hernieuwbare opwek op land.

Kerncentrales
Het tweede scenario gaat uit van extra wind op zee en zon op dak. Daarbij is er geen groei van het opgestelde vermogen aan windmolens op land en zonneparken na het behalen van de RES-doelstelling van 35 terawattuur hernieuwbare opwek op land. In plaats daarvan wordt maximaal ingezet op extra zon op dak. Bovendien wordt in dit scenario een groter aandeel van de energie van windparken op zee gebruikt voor de elektriciteitsvoorziening in plaats van voor de productie van groene waterstof.

Het laatste scenario draait om kernenergie en voorziet geen groei van het opgestelde vermogen aan windmolens en zonneparken na het behalen van de RES-doelstelling van 35 terawattuur hernieuwbare opwek op land. Er wordt in dit scenario ook niet maximaal ingezet op zon op dak. In plaats daarvan worden kerncentrales geplaatst.

100 gigawattpiek
Een van de belangrijkste conclusies is dat er in alle 3 de scenario’s voldoende binnenlandse energiebronnen zijn om aan de directe elektriciteitsvraag van 240 terawattuur te voldoen. Wel zijn door de mismatch van vraag en aanbod energieopslag, conversie van overschotten in elektriciteit en productie met regelbare waterstofcentrales nodig.

Verder concludeert CE Delft dat het niet efficiënt is om meer dan 100 gigawattpiek aan zonnepanelen in te passen in het energiesysteem. Extra productie kan volgens de onderzoekers amper gebruikt worden om de elektriciteitsvraag in te vullen, er ontstaan dan voornamelijk extra overschotten. Deze overschotten kunnen opgeslagen worden in batterijen of omgezet worden in waterstof, maar beide opties zijn volgens CE Delft bij zon erg duur. De 100 gigawattpiek aan zonne-energie kan naar verwachting volledig ingevuld worden met zonnepanelen op daken en infrastructuur.