Rechter: inwoner aardbevingsgebied heeft wél recht op subsidie voor zonnepanelen

De betreffende inwoner kreeg in maart 2021 te horen dat zijn subsidieaanvraag via de ‘Regeling waardevermeerdering woningen gaswinning Groningenveld’ werd afgewezen. Nadat een bezwaar bij het Samenwerkingsverband Noord-Nederland geen gehoor vond, maakte de Groninger de gang naar de rechtbank. De rechter heeft nu besloten dat de organisatie de subsidie ten onrechte niet heeft toegekend.

Schadevergoeding
De inwoner kreeg eind 2020 een schadevergoeding toegekend van 5.115,99 euro wegens schade aan zijn woning. Die was ontstaan door aardbevingen die weer voortvloeien uit de boringen naar aardgas in Groningen. Na toekenning van de schadevergoeding heeft de inwoner vervolgens 4.000 euro subsidie aangevraagd voor een investering in zonnepanelen. Ter onderbouwing van de aanvraag stuurde de inwoner een ondertekende offerte van de zonnepaneelinstallateur mee, maar daar nam het Samenwerkingsverband Noord-Nederland geen genoegen mee.

Volgens de organisatie zou het adviesrapport over de schade aan de woning – opgesteld door het Instituut Mijnbouwschade Groningen – op het moment van het indienen van de subsidieaanvraag niet toereikend zijn als erkenning van de schade. 2 dagen na het ondertekenen van de offerte voor zonnepanelen werd de subsidieregeling gewijzigd, waarmee dat volgens het samenwerkingsverband wel voldoende zou zijn.

Subsidievereisten
De rechtbank stelt dat het Samenwerkingsverband Noord-Nederland ten onrechte niet het eigen adviesrapport van de mijnbouwschade aan de woning leidend heeft geacht bij de beoordeling van de subsidieaanvraag. Anders dan het samenwerkingsverband betoogt, wordt in de regeling volgens de rechter niet verlangd dat de subsidieaanvrager een besluit van het IMG overlegt waarin fysieke schade door bodembeweging is erkend. Een adviesrapport is volgens de rechter toereikend.

Het Samenwerkingsverband Noord-Nederland heeft daarom ten onrechte geconcludeerd dat de aanvraag van de inwoner niet aan die subsidievereisten voldeed en dat de gevraagde subsidie niet kon worden verleend. Het beroep van de inwoner is volgens de rechter daarom alleen om die reden al gegrond.

In de geest van
De rechter stelt dat zelfs als er sprake zou zijn van een administratieve fout, hij de inwoner alsnog in het gelijk had gesteld. De rechtbank vindt namelijk dat de gevolgen van het besluit van het Samenwerkingsverband Noord-Nederland onevenredig zouden zijn in verhouding tot het doel.

Daarbij stelt de rechtbank allereerst dat inwoner de contractuele verplichting tot aankoop van zonnepanelen is aangegaan, omdat hij dat had afgesproken met zijn buren die allemaal een schadevergoeding wegens mijnbouwschade én subsidie voor die zonnepanelen hadden gekregen. ‘Gelet op die feiten en omstandigheden had het Samenwerkingsverband Noord-Nederland voorafgaand aan het primaire besluit kunnen concluderen dat de inwoner, als lijder van overlast door mijnbouwactiviteiten, door de contractuele verplichting voor zijn beschadigde woning aan te gaan, heeft gehandeld in de geest van de doelen van de regeling, te weten om inwoners van de provincie Groningen die overlast hebben ervaren als gevolg van de gaswinning in het Groningenveld, tegemoet te komen en het toekomstbestendig maken van de gebouwde omgeving en het ruimtelijk gebied door de energieprestaties te verbeteren.’

Omdat het beroep van de inwoners door de rechtbank gegrond is verklaard, moet het Samenwerkingsverband Noord-Nederland ook het griffierecht van 181 euro en de proceskosten bestuursrecht van 3.036 euro betalen.