‘Investeerders in zonne-energie kunnen leren van ervaringen in Amerika’

Dat stelt Marcello Passaro, Solar & Storage Expert bij Kiwa Nederland.

Katalysator
Passaro benadrukt nog maar eens dat de subsidieregeling SDE+(+) als katalysator fungeert voor de opkomst van zonneparken in Nederland. Banken financieren zo’n 90 procent van de kosten voor ontwikkeling en levering; investeerders hoeven slechts 10 procent voor hun rekening te nemen. ‘Het is een aantrekkelijke businesscase en daarom stappen veel investeerders in. De Nederlandse markt voor zonnepanelen staat echter óók voor een aantal uitdagingen. Investeerders moeten er bijvoorbeeld voor waken om onder de overeengekomen dekkingsgraad of debt service coverage ratio (DSCR) van 1.2 te komen. Dit betekent dat zij ten minste 20 procent méér aan inkomsten moeten hebben dan de maandelijks terugbetaling.’

Prestaties onder de maat
Nederland kan hierbij volgens de Solar & Storage Expert lessen leren uit ervaringen die in de Verenigde Staten zijn opgedaan. ‘Zo geldt voor 3 tot 20 procent van de Amerikaanse zonneparken dat de prestaties onder de maat zijn, ondanks een DSCR van 1.25; wat betekent dat zij minstens 25 procent méér aan inkomsten moeten hebben dan de maandelijks terugbetaling. Dat kan betekenen dat als het zonnepark om verschillende redenen slecht presteert, je mogelijk onvoldoende inkomsten hebt om de lening terug te betalen. De bovengenoemde DSCR is gebaseerd op een basisscenario van productie (P50) van 1.20; er wordt ook een worstcase- scenario gemaakt van productie (P90), waarvoor de DSCR 1.15 is, wat ertoe leidt dat de verwachte opbrengsten maar liefst 50 procent lager uitvallen. Dit resulteert op zijn beurt in een risico van meer dan 90 procent dat de schuld aan investeerders en de bank ten minste eenmaal in de 7 jaar niet wordt afgelost.’

Groeistuipen onvolwassen markt
Factoren die hierbij een rol spelen, zijn volgens Passaro niet accurate en verouderde rekenmodellen om de opbrengsten van zonneparken in termen van straling te berekenen. ‘Daarnaast spelen een gebrek aan vakmanschap en tekortkomingen in het ontwerp en de installatie van zonnepanelen een rol. Met als gevolg dat componenten veel vaker dan verwacht storingen vertonen of uitvallen en de onderhoudskosten toenemen. Deze tekortkomingen zijn het gevolg van de groeistuipen van een nog onvolwassen en zeer competitieve markt, waar aanbieders elkaar op prijs de loef afsteken. Deze sterke focus op prijs gaat vaak ten koste van de kwaliteit en Nederland is hierop geen uitzondering.’

Tot minimum beperken
Nederland kent volgens Passaro daarnaast een aantal specifieke uitdagingen die de ontwikkeling van zonnepanelen in de weg kunnen staan. Zoals de overbelasting van stroomnetwerken en de maatschappelijke weerstand tegen de plaatsing van zonnepanelen. ‘En terwijl het voor investeerders belangrijk is om te kunnen terugvallen op een verzekering die mogelijke risico’s dekt, hebben verzekeraars nog geen volledig beeld van alle risicofactoren en baseren zij hun premies vaak op aannamen. Dit betekent echter niet dat we in dezelfde fouten hoeven te vervallen als in de Verenigde Staten. Alhoewel de algemene trend in solar dalende prijzen waren, zijn ze door de verstoringen in bevoorradingsketen omhooggegaan. Maar vanaf 2022 zal de dalende trend zich weer doorzetten. We kunnen wel leren van de ervaringen in de Verenigde Staten om ervoor te zorgen dat verliezen door investeerders, financiers en ontwikkelaars tot een minimum worden beperkt.’

Zonnestraling
‘Zo is het de vraag of in Nederland – net als in Amerika – sprake is van gebrekkige data en vooringenomen calculaties van zonnestraling’, vervolgt Passaro. ‘De data die worden verzameld door het KNMI zijn van zeer hoge kwaliteit, waardoor het aantal variabelen waarmee wordt gerekend veel kleiner is dan in de Verenigde Staten. Dat resulteert in meer betrouwbare berekeningen van de verwachte opbrengsten van een project. Om tot het verwachte interne rendement te komen, is het dus cruciaal dat een goede risico-inschatting wordt gedaan.’

Kwaliteit en betrouwbaarheid
Kiwa helpt volgens Passaro risico’s te beperken en het vertrouwen in zonne-energie te vergroten, door de inzet van nieuwe en bewezen methodologieën die leiden tot meer realistische prognoses. ‘Als het gaat om verstoringen die zich vaker dan verwacht voordoen in componenten – wat weer leidt tot hogere onderhoudskosten – is dit vaak een resultaat van de misvatting dat leveranciers van Tier 1-zonnepanelen een garantie zijn voor de kwaliteit en de betrouwbaarheid van zonnepanelen. Dit is lang niet altijd het geval.’

Het laten testen en certificeren van zonnetechnologie is volgens hem daarom van groot belang. ‘Bij deze tests gaan de zonnepanelen onder andere door klimaatkamers om te beoordelen hoe deze op temperatuurverschillen en lichtinval reageren. Verder is een verdere professionalisering van belang: door tests, maar ook door het trainen van installateurs en onderhoudsmedewerkers. Ook kijken we naar de financiële prestaties van leveranciers en beoordelen we hoe sterk een bedrijf is.’

Testen, inspecteren en certificeren
Zo kunnen organisaties hun kennis over risico’s vergroten en meer zekerheden in het proces inbouwen. Bijvoorbeeld door de garanties die producenten afgeven te laten controleren en te laten nagaan of alle documentatie over zonneparken klopt.

Passaro: ‘Ook kunnen zij voorafgaand aan en tijdens de bouw een beroep doen op ondersteuning bij technische en financiële haalbaarheidsstudies. Zodat organisaties het vertrouwen krijgen dat zij met behulp van certificering en kwaliteitssystemen hogere rendementen in alle schakels in de keten kunnen realiseren. Uit onderzoek van Solar Bankability blijkt dat dit kan leiden tot een beperking van de inkomstenderving van 5,40 euro per kilowattpiek per jaar tot 2,2 euro per kilowattpiek per jaar: een besparing van 3,2 euro per kilowattpiek per jaar. Hoe meer organisaties inzetten op testen, inspecteren, certificeren en het uitvoeren van technische haalbaarheidsstudies, hoe beter zij in staat zijn risico’s te beperken en het vertrouwen in zonne-energie te vergroten en zo investeringen op de lange termijn te waarborgen.’