Eigenaar vakantiewoning krijgt gelijk van rechter, vergunning voor zonnepark in Baarle-Nassau vernietigd

2 bezwaarmakers hadden beroep ingesteld tegen het besluit van de gemeente om een omgevingsvergunning te verlenen voor het tijdelijk plaatsen – te weten voor een periode van 10 jaar – van 660 zonnepanelen op een perceel van het vakantiepark. Zij maakten gezamenlijk de gang naar de rechter.

In strijd met bestemmingsplan
Voor het betreffende perceel – de Kievit 12 – is het gemeentelijke bestemmingsplan ‘Buitengebied’ met de enkelbestemming ‘Groen – Landschapselement’ van toepassing.

Volgens de eisers is het plaatsen van zonnepanelen in strijd met die bestemming omdat de gronden niet mogen worden bebouwd en het bouwen van de zonnepanelen niet strekt tot bescherming van de aanwezige landschapselementen. Toch heeft de gemeente een omgevingsvergunning verleend.

Vakantiepark
Toen de gemeente in 2019 de omgevingsvergunning verleende, tekenden 20 personen bezwaar aan. Slechts 2 van de bezwaarmakers werden destijds als belanghebbenden aangemerkt, omdat zij een recreatiewoning bezitten die grenst aan het perceel waarop de zonnepanelen gepland zijn. De bezwaren van deze 2 bezwaarmakers werden door de gemeente echter wel ongegrond verklaard.

2 van de bezwaarmakers hebben daarom de gang naar de rechter gemaakt. Een van hen werd door de gemeente niet-ontvankelijk verklaard, omdat deze niet in de nabijheid woont van het perceel waarop de zonnepanelen komen. Van de andere bezwaarmaker werden de eisen ongegrond verklaard.

Gedeeld perceel
Het perceel waar de zonnepanelen moeten komen, is een gemeenschappelijke voorziening van het vakantiepark. De eigenaren van een vakantiewoning op het recreatiepark betalen jaarlijks 750 euro voor de door de beheerder te verrichten werkzaamheden en instandhouding van de gemeenschappelijke voorzieningen.

Als er op zo’n gemeenschappelijke voorziening zonnepanelen geplaatst zouden worden, maakt dit volgens de bezwaarmakers een inbreuk op hun belang. De gemeente stelt dat 1 van de 2 eisers op zodanige afstand van het perceel woont, dat deze geen gevolgen van enige betekenis ondervindt van de plaatsing van de zonnepanelen. De rechtbank is echter van mening dat omdat de eiser betaalt voor de instandhouding van de gemeenschappelijke voorzieningen hij ‘een concreet, persoonlijk, objectief bepaalbaar, actueel en rechtstreeks belang’ heeft bij het besluit van de gemeente.

Beroep gegrond
Daarnaast kan volgens de rechter niet gezegd worden dat de eiser geen gevolgen van enige betekenis ondervindt, omdat de woningeigenaar met enige regelmaat gebruikmaakt van het bospad dat naast het perceel waarop de zonnepanelen moeten komen, is gelegen. Dit bospad is geen openbaar gebied en maakt ook deel uit van de algemene terreinen van het recreatiepark.

Omdat de gemeente de eerste eiser ten onrechte niet-ontvankelijk heeft verklaard, heeft de rechter het beroep gegrond verklaard en wordt het bestreden besluit – de verleende omgevingsvergunning – vernietigd.

De gemeente moet een nieuw, inhoudelijk besluit nemen naar aanleiding van het bezwaar van de eerste eiser – die de rechtszaak mede namens andere woningeigenaren heeft ingediend – tegen het verlenen van de omgevingsvergunning. Bovendien is de gemeente veroordeeld tot het betalen van de proceskosten. Omdat de tweede eiser inmiddels niet meer op het vakantiepark woont, is deze niet-ontvankelijk verklaard.